زنی ز شرق مسلمان، زنی دل آگاهم

به خویش می بالم

به عمق و وسعت فرهنگ خویش می بالم

ولی ... چه سان گویم؟ ...

گذشته های پر از رنج و محنت خود را

چو یاد می آرم،

ز غصه می سوزم

ز درد می نالم

چه سالهای سیاهی که طعم تلخ ستم را

هزاره های پیاپی، ز جام جور چشیدم

در آن گذشته ی تاریک

فریب و فاجعه را با تمام هستی له گشته ام،

به دوش کشیدم

هنوز پشت من آثار زخم و شلاق است

و چهره ام نیلی است

و درد تازیانه ی تحقیرها نرفته از یادم

رنی مسلمانم

زنی ز خطه ی خاور

زنی ز تربت ایمان

زنی ز شرق مسلمان، زنی خودآگاهم

و از تبار کریمان

و شیعه ی زهرا

و ... پیرو زینب .

زنی ز خطه ی خورشیدخیز و جوشانم

من از قبیله ی شرقم

و از کرانه ی رود فرات می آیم

و بوی خون شهیدان به پیرهن دارم

برادران رشیدم

و خواهران شهیدم،

هماره چشم براهند،

که من رسول امین پیام خون باشم،

به غربیان بگویید:

حنایشان دگر از رنگ و آب، افتاده است

به گوششان برسانید:

که دام برچینند

و رخت بربندند،

که رنج و کوشش بیهوده و سترونشان

تلاش و دست و پا زدن مرغ بسمل را

به یاد می آرد.

.

.

.

زنی ز شرق مسلمان، زنی خودآگاهم

عروس رزمم و در حجله ی جهاد و شهادت

حنای خون بستم

غرور سرخ تشیْع،

دوانده ریشه در اعماق ذره ذره ی وجودم

نشانخون و پیام است انحنای رکوعم

به خاک شهید است، احترام سجودم.

فضای حنجره ام گرم، و پر صلابت و فریاد،

ز بانگ تکبیر است

تمام خشم و خروشم

علیه هر چه که ظلم است و جبر و تحقیر است.

زنی مسلمانم

زنی ز خاک دلیران، زنی ز ایرانم

من از سیاهی ترس و حسد رها گشتم

بلوغ حادثه است و من

از دل ظلمت، طلوع خواهم کرد

اسیر بند خرافات و پو چی و ذلت

دگر نمی مانم

زنی ز شرق مسلمان، زنی خودآگاهم.